dc.contributor.author: Grzywniak, Celestyna: pl_PL: dc.date.accessioned: 2017-06-30T09:35:47Z: dc.date.available: 2017-06-30T09:35:47Z: dc.date.issued: 2004: dc

Metoda Dennisona - gimnastyka mózgu Metody i programy » Terapia pedagogiczna » Metoda Dennisona - gimnastyka mózgu Metoda Dennisona (czyli kinezjologia edukacyjna) to uczenie metodami aktywizującymi włączania naturalnych mechanizmów integracji umysłu i ciała poprzez specjalnie zorganizowane ruchy. Skierowana jest do wszystkich osób zainteresowanych rozwojem potencjału fizycznego i umysłowego niezależnie od wieku i zawodu. Kinezjologia edukacyjna staje się coraz bardziej popularna w terapii dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania. Metodę stosuje się również w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. To uniwersalna metoda pozwalająca lepiej: pokonywać stresy i napięcia wynikające z trudności życia codziennego, komunikować się z innymi ludźmi, uczyć się i zdawać egzaminy, przezwyciężać trudności związane z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, zrozumieć procesy neurofizjologiczne i ich rolę w procesie uczenia się. Metoda oparta jest na trzech prostych założeniach: Nauka jest naturalną, przyjemną sferą działalności kontynuowaną prze całe życie. W naszym ciele ukryte są blokady, które utrudniają nam naukę, uniemożliwiają także łagodne przejście przez stresy. Wszyscy, w pewnej mierze, mamy trudności w uczeniu się, lecz do tej pory nie czyniliśmy żadnych starań, aby je usunąć (te blokady mogą trwać przez całe życie, jeśli nie podejmiemy się zmiany tego stanu rzeczy). Właściwie rozpoznane blokady mogą zostać usunięte, pod warunkiem prawidłowo prowadzonego treningu. Paul Dennison (amerykański pedagog) opracował metodę mającą na celu zintegrowanie pracy mózgu. Jego zdaniem, wiele problemów intelektualnych i emocjonalnych w życiu człowieka wynika ze złego współdziałania obu półkul mózgowych i z braku integracji między nimi. Aby człowiek miał pełny obraz otaczającego go świata niezbędna jest integracja prawej i lewej półkuli mózgowej, bo mózg jest narządem symetrycznym, a każda półkula ma inne zadania. Prawa półkula mózgu jest to półkula odpowiedzialna za uczucia, prawdziwe wielowymiarowe uczenie się, ogólny ogląd, percepcję przestrzeni, pamięć długotrwałą, intencje - czyli jest ona twórcza, emocjonalna, postrzegająca całość. Lewa półkula mózgowa (u osób praworęcznych) odpowiada zaś za: myśli, analizę, przypisywanie faktów, widzenie szczegółów, percepcję czasu, kontrolę nad słowem, porozumiewanie się werbalne, pamięć krótką - czyli jest ona logiczna i postrzega poszczególne elementy. Dzięki harmonijnej współpracy obu półkul mózgowych dzieci jak i dorośli z łatwością przyswajają sobie nową wiedzę, umiejętności. Brak równowagi między pracą obu półkul mózgowych zdaniem Dennisona, prowadzi do powstawania różnego rodzaju zakłóceń. Dziecko może mieć problemy np.: w nauce czytania i pisania, z koncentracją uwagi, wyrażaniem własnych emocji. Paul Dennison twierdzi, że powstałe zaburzenia („blokady”) można zlikwidować właśnie poprzez ruch. Proponuje on ćwiczenia bardzo łatwe i bezpieczne, które wykonywane pod kierunkiem terapeuty prowadzą do integracji obu półkul mózgu, czego efektem może być np.: płynne czytanie lub poprawa koncentracji uwagi dziecka na własnych ruchach i działaniu. Działania kinezjologii edukacyjnej powodują dość szybkie i długotrwałe zmiany, poprzez rzeczywiste budowanie powiązań nerwowych w obrębie mózgu i ciała, dzięki czemu uczenie przebiega szybciej, efektywniej, a co ważniejsze - bezstresowo. Dennison odkrył, że funkcje mózgu ludzkiego są trójwymiarowe tak, że stanowią całość. Proces kształcenia może być miły i przystępny, pod warunkiem, że zostanie poprowadzony wielowymiarowo: wymiar lateralizacji (lewa i prawa półkula mózgu) wymiar koncentracji (pień mózgu i płat czołowy) wymiar stabilności (system limbiczny) Metoda Dennisona może dawać następujące efekty: usuwać blokady ukryte w naszym ciele, wprowadzać ciało i umysł w stan optymalny do przyswajania wiedzy równoważąc wymiar latelarności, koncentracji, stabilności. Zestaw ćwiczeń gimnastyki mózgu można podzielić na: I. Podstawowy schemat ćwiczeń wprowadzających, II. Ćwiczenia na przekraczanie linii środka, III. Ćwiczenia wydłużające, IV. Ćwiczenia energetyzujące. I. PODSAWOWY SCHEMAT ĆWICZEŃ WPROWADZAJĄCYCH 1. Picie wody Woda jest czynnikiem energetyzującym, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu limbicznego. Woda aktywizuje mózg dla elektrycznych i chemicznych reakcji między mózgiem a układem nerwowym-poprawia umiejętności szkolne. Codziennie należy pić tyle szklanek wody ile wskazuje wzór: Waga ciała 11 2. Ruchy naprzemienne Ćwiczenia te powinny być stosowane w ciągu dnia możliwie jak najczęściej i w urozmaicony sposób. Oto przykłady ćwiczeń naprzemiennych: Krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na zmianę wyżej była ręka lewa potem prawa. Dotykanie lewą dłonią prawego łokcia i odwrotnie. Dotykanie lewą dłonią prawego ucha i odwrotnie. Dotykanie lewą dłonią prawego kolana i odwrotnie, itp. Ruchy naprzemienne - poprawia pisanie, słuchanie, czytanie i rozumienie, koordynacja ruchowa lewej i prawej strony ciała, wzmocnienia oddechu, wzrost energii. 3. Punkty na myślenie Jedną ręka masuj punkty (miękkie miejsca pod obojczykami z lewej i prawej strony klatki piersiowej), a drugą rękę połóż na pępku. Czas ćwiczenia około 2 minut. Punkty na myślenie - przekazanie informacji od prawej półkuli do lewej połowy ciała i odwrotnie, stymulacja aorty, zwiększenie potoku elektromagnetycznej energii, likwiduje odwracanie liter i cyfr, prawidłowo układa ciało podczas czytania. 4. Pozycja Cooc`a Stań, skrzyżuj nogi w kostkach, wyciągnij ręce przed siebie i przekręć dłonie grzbietami do siebie tak, by kciuki skierowane były w dół. Teraz przełóż jedną rękę przed drugą tak by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki są nadal skierowane w dół), skrzyżuj palce dłoni, zegnij ręce w łokciach i oprzyj ręce na piersi. Zamknij oczy, język połóż na podniebieniu. Oddychaj swobodnie. Czas ćwiczenia około 2 minut. Zwalniamy język, nogi, ręce swobodnie opuszczamy. Pozycja Cooc`a - emocjonalna stabilność, „uziemienie”, zwiększenie uwagi, swobodny ruch kości czaszki, wyraźne słyszenie, mowa, pisanie prac kontrolnych. II. ĆWICZENIA NA PRZEKRACZANIE LINII ŚRODKA 1. Ruchy naprzemienne 2. Leniwe ósemki dla oczu Stań. Wyciągnij przed siebie lewą rękę, zaciśnij pięść a kciuk skieruj do góry, rysuj kciukiem w powietrzu po kształcie położonej ósemki (znaku nieskończoności) wodząc oczami za ręką- głowa nieruchomo. Ruch zaczynaj zawsze w lewo do góry. Powtórz to samo prawą ręką a potem obiema rękoma jednocześnie. Leniwe ósemki - koordynacja wzroku, obwodowe widzenie, aktywizacja mózgu dla przekraczania środkowej wizualnej linii, integracja półkul mózgowych, mechanizm czytania (ruch oczu z lewej do prawej), rozpoznawanie znaków przy pisaniu, czytanie ze zrozumieniem. 3. Słoń Wyciągnij lewą rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę połóż na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi w kolanach lekko ugięte, mały rozkrok. Rysuj ręką w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Całe ciało prostuj. następnie to samo z prawą ręką. Pamiętaj, że kierunek pisania w lewo do góry. Słoń - stymulacja mowy wewnętrznej, twórcze myślenie, słuchanie własnego głosu, rozwój pamięci długoterminowej, zintegrowane widzenie, słyszenie i ruch; mowa, pismo, zapamiętywanie. 4. Leniwa ósemka alfabetyczna Najpierw narysuj kilka leniwych ósemek a potem wpisz w kształt leżącej ósemki małe litery alfabetu, zachowując kierunek w lewo do góry. Alfabetyczne ósemki - zasady pisowni, twórcze pisanie, koordynacja „ręka - oko”, rozpoznawanie i kodowanie symboli, zdolności manualne, precyzja ruchów, ortografia. 5. Motyl na suficie Podnosimy do góry głowę. Nosem na suficie kreślimy leżące ósemki. Zaczynamy w lewo do góry. Motyl na suficie - koordynacja wzrokowo ruchowa, mechanizm czytania i pisania. 6. Kołyska Usiądź na podłodze, ręce lekko ugięte oprzyj z tyłu utrzymując tułów podniesiony. Nogi zegnij w kolanach i podnieś stopy do góry. Usuń napięcie w jednym biodrze potem w drugim, robiąc nieduże ruchy nogami. Kołyska - rozwój zdolności do pracy w środkowym polu ciała, umiejętności wzrokowego śledzenia za ruchami w kierunku od lewej do prawej strony, nawyki skupiania uwagi i zrozumienia. 7. Rowerek Podnieś ręce i głowę do góry, obejmij głowę dłońmi i podtrzymuj ją. Prawym łokciem dotykaj lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychaj rytmicznie. Rowerek - integracja lewej i prawej strony ciała, czytanie, umiejętność słuchania, pismo, zasady pisowni, matematyka. 8. Krążenie szyją Zwieszamy ciężko głowę i krążymy nią zaczynając w lewą stronę. Krążenie szyją - czytanie ze zrozumieniem, wyrażanie emocji,myślenie pamięć, matematyka. III. ĆWICZENIA WYDŁUŻAJĄCE (ROZCIĄGAJĄCE) 1. Przyciskanie dzwonka Stań prosto, odstaw jedną nogę do tyłu stawiając ją na palcach. Na wydechu zegnij w kolanie nogę stojącą z przodu a piętę tylnej nogi staraj się postawić na podłodze. Na wdechu podnoś się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zmień nogi. Pompowanie piętą - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, słuchanie ze zrozumieniem, czytanie ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania, zdolności do zakańczania rozpoczętego procesu. 2. Sowa Jedną ręką chwyć mocno mięśnie barku, głowę powoli odwracaj w lewo a potem w prawo, podbródek trzymaj prosto. Głową sięgaj maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mięśnie szyjne. Zrób wdech, gdy głowa jest w skrajnym położeniu tu gdzie ręka trzyma ramię, wydech w czasie obrotu głowy. Powtórz trzymając drugą ręką drugie ramię. Sowa - przekraczanie środkowej audialnej linii (uwagę słuchową, percepcję i pamięć), słuchanie własnego głosu, doskonalenie dialogu wewnętrznego, rozwój luźnego ruchu oczu, słuchanie ze zrozumieniem, mowę i ustny komunikat, matematyczne wyliczenia, pamięć, praca z komputerem. 3. Aktywna ręka Podnieś rękę do góry, chwyć ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej na wydechu w czterech kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od ucha. Powtórz wszystko zmieniając ręce. Aktywna ręka - rozwój wyraźnej mowy i językowych zdolności, rozluźnianie przepony, koordynacja „ręka-oko”, kaligrafia, zasady pisowni, twórcze pisanie. 4. Wypady Rozstaw nogi szerzej od pleców, przekręć nogi tak by stopy były ustawione do siebie pod kątem prostym, Zegnij jedną nogę w kolanie i przenieś nogi, drugą nogę trzymaj prosto. Tułów trzymaj prosto. Zrób wypad na zgiętą nogę i odwróć głowę w stronę zgiętej nogi. Wypady - przekraczanie i praca w środkowej strefie ciała, rozwój percepcji przestrzennej, relaksacji całego ciała, zrozumienia, aktualizacji pamięci krótkoterminowej. 5. Luźne skłony - sięganie po piłkę Stań, skrzyżuj nogi w kostkach, zrób luźny skłon tułowia do przodu wyciągając ręce przed siebie (jakby oddając ciało działaniu przyciągania ziemskiego). Luźne skłony - odczuwanie uziemienia i stabilności, wzrokowej integracji, czytanie ze zrozumieniem, liczenie w pamięci, abstrakcyjne myślenie. 6. Zginanie stopy Usiądź, zegnij nogę w kolanie i połóż ją na udzie drugiej nogi, tak by zewnętrzna kostka dotykała uda. Końcami palców chwyć podstawę i miejsce mocowania mięśnia podudzia, następnie zginaj i prostuj stopę. Zginanie stopy - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, zrozumienie w czasie czytania i słuchania, zdolność twórczego pisania, zdolność podążania za logiką zadania i dokończenia go. 7. Kobra Usiądź, oprzyj dłonie na stole, trzymaj plecy rozluźnione, zacznij oddychać tak jakby „od podstawy kręgosłupa”. Skup się na oddechu tak jakby był źródłem twej siły (a nie pracą mięśni). Kobra - przekraczanie środkowej linii ciała,, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, obuoczne widzenie, zgodna praca obojga oczu, słuchanie ze zrozumieniem, umiejętności mowy, kontrola motoryki precyzyjnej. IV. ĆWICZENIA ENERGETYZUJĄCE 1. Kapturek myśliciela Dużymi palcami i kciukiem chwyć małżowinę uszną i masuj ją (odciągając do tyłu i ściskając). Masaż zaczynaj od góry i przesuwaj się w dół do płatka ucha. Kapturek myśliciela - przekraczanie środkowej audytywnej Unii (mającej związek z uwagą słuchową, rozpoznawaniem, rozróżnianiem, percepcją, pamięcią), słuchanie własnego głosu w czasie mówienia, dobrej pracy pamięci krótkoterminowej, doskonalenie dialogu wewnętrznego, zgodnego słuchania obydwoma uszami, słuchanie ze zrozumieniem, wystąpienia publiczne, śpiew, gra na instrumencie. 2. Energetyczne ziewanie Dotknij końcami palców miejsca na zębach tuż przed miejscem gdzie łączy się dolna szczęka z górną, masuj te miejsce, lekko otwórz usta, wyobraź sobie, że ziewasz. Energetyczne ziewanie - percepcja sensoryczna, motoryczne funkcje oczu i mięśni, odpowiadających za dźwięk i żucie, procesy utleniania w organizmie, uwaga i percepcja wzrokowa, komunikacja, umiejętność wybierania potrzebnej informacji, głośne czytanie, twórcze pisanie, wystąpienia publiczne. 3. Oddychanie przeponowe Zrób wdech nosem. Najpierw oczyść płuca, robiąc krótkie wydechy przez zaciśnięte wargi (wyobraź sobie że chcesz utrzymać piórko w powietrzu). Po tym wydech możesz robić nawet nosem. Połóż ręce na brzuchu, na wdechu ręce podnoszą się a na wydechu opuszczają się. Zrób wdech i licz do trzech, zatrzymaj oddech na trzy sekundy, wydychaj licząc do trzech, znowu zatrzymaj oddech na trzy sekundy. Powtórz całość jeszcze raz. Oddychanie przeponowe - rozluźnienie centralnego układu nerwowego, ustalenie rytmu ruchów kości czaszki; czytanie, głośne czytanie mowa. 4. Punkty pozytywu Dotknij lekko końcami palców punktów, które znajdują się na czole, bezpośrednio nad oczami, równo po środku między linią włosów a brwiami. Punkty pozytywne - wzmocnienie czołowych części mózgu, osłabienie reakcji odruchów wymuszonego działania, pozytywny wpływ na procesy nauki pisania, matematyki, pamięci długoterminowej. 5. Punkty uziemienia Końcami palców jednej ręki dotknij brody pod dolną wargą, a palce drugiej ręki połóż na górnej części kości łonowej. Patrz w dół (na podłogę). Punkty uziemienia - praca w polu środkowym, stabilność, uziemienie (wodzenie oczami w dole dla rozwoju umiejętności widzenia z bliska), umiejętności organizacyjne (ruch oczu w pionie i poziomie), umiejętność nie gubienia wierszy i kolumn w czasie czytania, pisanie i prace matematyczne. 6. Punkty równowagi Jedną rękę połóż na wgłębieniu u podstawy czaszki za uszami a drugą na pępku. Zmień położenie rąk. Punkty równowagi - pobudzenie i koncentracja świadomości, podejmowanie decyzji, rozluźnienie napięcia przy ruchu szczęk i kości czaszki, rozumienie podtekstu napisanego „między wierszami”, punktu widzenia autora tekstu, krytyczna ocena i podejmowanie decyzji, umiejętność rozróżniania przy pisaniu i matematyce. 7. Punkty przestrzeni Końcami palców jednej ręki dotknij miejsca między górną wargą a nosem, drugą rękę połóż tuż powyżej kości łonowej. Wzrok skieruj do góry. Zamień ręce. Punkt przestrzeni - zdolności pracy w polu środkowym, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, percepcja głębokości wyobrażenia, zdolności widzieć blisko i daleko, umiejętności organizacyjne, skupienie na zadaniu. UMIEJĘTNOŚCI SZKOLNE - DOBÓR ĆWICZEŃ W zakresie reedukacji czytania stosuje się następujące grupy ćwiczeń: Na płynne czytanie: Punkty na myślenie - ćwiczenie to wzmaga jasność umysłu, ułatwia płynne czytanie, Ruchy naprzemienne - ułatwiające proces uczenia się, Leniwe ósemki - ćwiczenie to stanowi znaczną pomoc w reedukacji dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania, poprawia płynność czytania, zapamiętywania, słuchania i myślenia jednocześnie. Głośne czytanie ze zrozumieniem: Ruchy naprzemienne. Krążenie szyją - ćwiczenie to, poprzez wydłużenie mięśni w obrębie barków i szyi, odblokowuje przepływ krwi do mózgu, co pomaga w głośnym czytaniu. Oddychanie przeponowe - ćwiczenie to zwiększa pojemność płuc, poprawia dotlenienie organizmu, co wpływa korzystnie na głos w czasie czytania. Kołyska - wykonywanie tego ćwiczenia wzmaga aktywność obu półkul mózgowych ułatwiając głośne czytanie. Ćwiczenia na przesuwanie wzrokiem po kolumnach: Punkty ziemi - jest to ćwiczenie na energię receptywną. Łączy się w ten sposób punkty początkowy i końcowy meridianu centralnego. Ćwiczenie to poprawia akumulację wzroku, koncentrację wzroku na przedmiotach, ułatwia odwzorowywanie i uczenie się. Punkty przestrzeni - jest to ćwiczenie na energię ekspresyjną. Pomaga rozluźnić się i uspokoić przed sprawdzianami, czytaniem. Punkty równowagi - ćwiczenie to ułatwia koncentrację uwagi, myślenie skojarzeniowe. Poprawia umiejętności uczenia się. W celu usprawnienia odpowiedzi z czytanego tekstu stosuje się następującą grupę ćwiczeń: Pompowanie piętą - wykonywanie tego ćwiczenia sprawia, że zwalnia się napięcie w miejscach gdzie najwcześniej objawia się stres (tył podudzia od ścięgna Achillesa do mięsna podkolanowego), to przywraca ruchy kręgosłupa, przemieszczanie płynu mózgowo - rdzeniowego. Poprawia koncentrację uwagi, umiejętność wypowiadania się. Zginanie stopy - ćwiczenie to włącza lewą półkulę mózgową, odpowiedzialną za mowę. Rozluźnia mięśnie, których blokada powoduje trudności z mową - zmniejsza kłopoty językowe. Poprawia pamięć, koncentrację uwagi. Ułatwia rozumienie i relacjonowanie tekstu przeczytanego. Systematyczne stosowanie ćwiczeń z dziećmi o specyficznych trudnościach w nauce czytania przynosi dzieciom duże korzyści, zwiększa umiejętność uczenia się, rozwija inne dotąd zablokowane funkcje. Dzieci zaczynają wierzyć we własne możliwości. Umiejętność czytania (przekroczenie optycznej linii środkowej) punkty na myślenie ćwiczenia naprzemienne motylek na suficie wodzenie wzrokiem Czytanie na głos krążenie szyją energetyzujące ziewanie ćwiczenia naprzemienne kołyska oddychanie przeponowe Czytanie ze zrozumieniem przyciskanie dzwonka (pompowanie piętą) zginanie stopy wypady Szybkie czytanie leniwe ósemki ćwiczenia naprzemienne sowa przyciskanie dzwonka (pompowanie piętą) Pisanie klasówek woda leniwe ósemki punkty uziemienia punkty przestrzeni pozycja Cook'a ćwiczenia naprzemienne Ortografia słoń kapturek myśliciela sowa Usprawnianie pisania leniwe ósemki alfabetyczne ósemki aktywna ręka rysowanie oburącz - leniwa ósemka dla oczu Twórcze pisanie przyciskanie dzwonka (pompowanie piętą) zginanie stopy energetyzujące ziewanie Matematyka sowa przyciskanie dzwonka krążenie szyją słoń sięganie po piłkę Klarowność słyszenia i mowy kapturek myśliciela ćwiczenia naprzemienne słoń pozycja Cook'a Obraz własnego ja punkty pozytywne pozycja Cook'a punkty równowagi Koordynacja całego ciała w sporcie i zabawach ruchowych myślenie o X ćwiczenia naprzemienne punkty równowagi kołyska punkty przestrzeni kobra Uczenie się na pamięć oraz powtarzanie ćwiczenia naprzemienne punkty równowagi punkty pozytywne krążenie szyją Myślenie twórcze ćwiczenia naprzemienne sięganie po piłkę kobra (akumulator) kołyska Sprawność pisania na maszynie i obsługi komputera woda pozycja Cook'a krążenie szyją Dawniej dzieci instynktownie ćwiczyły wiele zawartych w kinezjologii ruchów. Gra w klasy, skakanka, jazda na hulajnodze, toczenie obręczy, gra w kraje, waga i wiele, wiele innych - to właśnie ćwiczenia ruchów naprzemiennych. Kinezjologia nie jest jak gimnastyka, gdzie nauczycielka każdego poprawia. Dzieci dotykają na przemian prawą ręką podniesionego lewego kolana i odwrotnie. Częste powtarzanie ćwiczeń uruchamia nowe reakcje dziecka. Kinezjologia nie ma nic wspólnego z hipnozą czy jakimś nadnaturalnym wpływem. To „zmyślne ruchy” - tak też brzmi polski tytuł jednej z kinezjologicznych książek. Ruchy, które uczą myśleć - to oparta na podstawach neurofizjologii metoda wspomagania nauczania i korygowania dysfunkcji rozwojowych. Jej zasada ujęta w bardziej poetyckie motto brzmi: „aby złapać myśl, potrzebny jest ruch”. To, co przekonuje nauczycieli i rodziców w zastosowaniu opisywanej metody, to także wielka frajda, jaką mają dzieci z ćwiczeń. Katarzyna Gano - oligofrenopedagog, terapeutka metody A. Tomatisa adres gabinetu: Terapia Pedagogiczna 09-400 Płock, ul. Bielska 14 a m. 21
Twórcza kinezjologia w praktyce - Propozycje dla każdego, praca zbiorowa p. red. Joanny Zwoleńskiej zaprezentowano wiele pomysłów metodycznych, zabaw, rymowanek ćwiczeń z Gimnastyki Mózgu Paula E.Dennisona, proponowanych zarówno do pracy z grupą jak i do zajęć indywidualnych. Oto niektóre z proponowanych ćwiczeń z zakresu
zoom_out_map chevron_left chevron_right Kinezjologia edukacyjna, której twórcą jest dr Paul Dennison, to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój człowieka. Publikacja stanowi zbiór... Regulamin sklepu Polityka prywatności Dostawa i zwroty Opis Szczegóły Kinezjologia edukacyjna, której twórcą jest dr Paul Dennison, to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój człowieka. Publikacja stanowi zbiór wypowiedzi - scenariuszy zajęć, zabaw i rymowanek, w których ważną rolę odgrywają ćwiczenia dr. Paula Dennisona. Jest rejestrem doświadczeń nauczycieli, trenerów, terapeutów, którzy wspomagają swoją pracę prostymi ćwiczeniami. W książce znalazły się przykłady scenariuszy zajęć z dziećmi w różnym wieku i na różnych etapach edukacyjnych oraz z osobami dorosłymi. Zaprezentowano możliwość wykorzystania Kinezjologii Edukacyjnej zarówno we wspomaganiu naturalnego rozwoju dziecka, jak i stymulowaniu dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Można ją z powodzeniem stosować we wszystkich przedziałach wiekowych zarówno w pracy indywidualnej, jak i grupowej. Indeks 83-915766-2-0 EAN13 8391576620 ISBN 8391576620 Wydawnictwo Kined Autor praca zbiorowa Data premiery 2004 ISBN 83-915766-2-0 Format B5 Stron 164 Okładka miękka Klienci którzy zakupili ten produkt kupili również: • Mańkowska I. : Kreowanie rozwoju dziecka : kinezjologia edukacyjna i inne nowoczesne metody terapeutyczne w praktyce, Gdynia 2005. • Opatowiecka M. : Kinezjologia edukacja Paula Dennisona. „Remedium” 1998 nr 10 • Twórcza kinezjologia w praktyce : propozycje dla każdego. Wybór scenariuszy i red. merytoryczna Joanna Zwoleńska
Katalog Agnieszka JastrzębskaRóżne, ArtykułyMetoda Paula Dennisona - kinezjologia edukacyjna, gimnastyka mózgu Metoda Paula Dennisona- kinezjologia edukacyjna- gimnastyka mózgu Jest to metoda mająca na celu pomóc w nauczaniu i uczeniu się, zaczynając od nauki szkolnej, a kończąc na rehabilitacji osób upośledzonych i niepełnosprawnych. Została stworzona w Stanach Zjednoczonych na początku lat 80 - tych. Od kilku lat metoda ta jest znana również w Polsce. Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej, jej procesów oraz prekursorem w stosowanych badaniach mózgu jest Paul Dennison - doktor filozofii, który większą część życia zawodowego był pedagogiem. Kinezjologia Edukacyjna określana jest także jako Gimnastyka Mózgu. Jej głównym celem jest usunięcie w ludzkim ciele i mózgu ukrytych blokad. Ogromne, więc znaczenie gimnastyka mózgu ma dla dzieci dyslektycznych, dysortograficznych, dysgraficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z porażeniem mózgowym, czyli dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne. Gimnastyka mózgu polega na świadomym wykorzystaniu mięśni celem wzbogacenia odpowiednich partii mózgu o nowe połączenia nerwowe, bo nasz mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem. Kieruje on poszczególnymi częściami ciała poprzez impulsy rozchodzące się w układzie nerwowym. Impulsy te mają ważną zaletę - mogą wędrować w obu kierunkach: od mózgu do danej części ciała i od ciała do mózgu. Ćwiczenia Paula Dennisona prowadzą do sprawnego posługiwania się obiema półkulami mózgowymi. Według Dennisona ważnym czynnikiem sprzyjającym dobremu funkcjonowaniu ludzkiego organizmu jest picie dużej ilości wody, ponieważ bierze ona udział we wszystkich procesach zachodzących w organiźmie. Paul Dennison włączył do swej metody niektóre elementy akumpresury, aby stworzyć odpowiednie warunki sprzyjające uczeniu się. Najpierw pijemy wodę (dostarczamy organizmowi energii), potem masujemy punkty na myślenie, następnie wykonujemy ruchy naprzemienne. Ćwiczenia można przeprowadzać indywidualnie lub w grupach. Mają one również na celu rozwinąć w pełni ukryte dotąd potencjalne możliwośći dzieci. Ćwiczenia te umożliwiaja efektywniejsze uczenie się, polepszają kondycję fizyczną, psychiczną i duchową, a tym samym czynią człowieka spokojniejszym i bardziej szczęśliwym. Do najważniejszych ćwiczeń należy zaliczyć: - "leniwe ósemki" , doskonalą ruchy gałki ocznej, koordynację ręka- oko, poprawiają sprawność pisania. Ćwiczenia rozpoczynamy lewą ręką i kreślimy znak położonej ósemki. Znak ósemki zakreślamy tak, aby punkt przecięcia linii znajdował się na wysokości oczu, na wprost nosa. Ręka porusza się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, w górę, zatacza pętlę - "słoń" , daje poczucie równowagi i koncentrację, ułatwia zapamiętywanie cyfr i literowanie. Wygodna pozycja ciała, kolana lekko rozstawione. Głowa dotyka ramienia. Zakreślając ręką odpowiedni ruch śledzimy ją oczyma jak wyobrażoną przez siebie na dalszym planie ósemkę. - "sowa" , wzmacnia pamięć, wzmaga matematyczną precyzję, polepsza słuch. Chwytamy mocno i ściskamy mięsień barku lewego prawą dłonią. Powoli owracamy głowę spoglądając za siebie przez lewe ramię, głęboko oddychamy, opuszczamy luźno głowę, robimy głęboki wdech i rozluźniamy mięśnie karku. Powtarzamy ściskając drugi bark. - "ruchy naprzemienne" , poprawiają intuicję, wyostrzają jasność myślenia, poprawiają wymowę i pisownię. Ruch polega na jednoczesnym wymachu ręki do przeciwnej do niej nogi. W ten sposób uaktywniamy obie półkule mózgu do równoczesnej pracy. - "sięganie po piłkę" , (luźne skłony), wzrost pewności siebie, poczucie równowagi i koordynacja ciała, poprawa abstrakcyjnego myślenia. Nogi skrzyżowane w kostkach. Wykonujemy skłon klatką piersiową do nóg na wydechu. Sięgamy dłońmi jak najdalej przed wykonujemy przy podnoszeniu ciała. - "krążenie szyją" , odciążenie centralnego systemu nerwowego, prawidłowe oddychanie. Krążenia wykonujemy bardzo wolnym i delikatnym ruchem przenosząc głowę od jednego do drugiego koniec pomyśl, że po twojej szyi spływa ciepły wodospad. - "punkty na myślenie" , stymulują przepływ krwi do mózgu. Masujemy uszy. Chwytamy dwoma palcami najpierw lewe ucho, zaczynamy od góry małżowiny i pocieramy je. Końcówkę ucha ciągniemy w dół. Później masujemy drugie. Gimnastyka mózgu to metoda prosta, naturalna, wolna od środków farmakologicznych i efektywna. Ćwiczenia można wykonywać w każdym miejscu, w każdym czasie i bez wydatku finansowego. BIBLIOGGRAFIA: kinezjologia w dla wa 2002 r. z kursu "Gimnastyka Mózgu" edukacyjna, film metodyczno - instruktżowy,video. Opracowanie: mgr Agnieszka Jastrzębska Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.

Stanąć, wyciągnąć przed siebie lewą rękę, zacisnąć pięść, kciuk do góry, narysować kciukiem w powietrzu znak „ósemki” wodząc oczami za ręką –głowa jest nieruchoma., Dotykanie lewa dłonią prawego łokcia i odwrotnie, Dotykanie lewa dłonią prawego ucha i odwrotnie, Dotykanie lewa dłonią prawego kolana i odwrotnie, Napij się wody, Podnosimy do góry głowę.

Prowadzenie terapii integracji sensorycznej jest bardzo dużym wyzwaniem i wymaga od terapeutów nie tylko zaangażowania, ale również ciągłego poszerzania swojej wiedzy i umiejętności. Dlatego też niezmiernie istotne staje się sięganie do tych metod i technik, które zostały już opracowane i adaptowanie ich do sytuacji terapeutycznej. Wiele z nich bowiem w swoich pierwotnych założeniach nawiązuje do rozwoju zmysłów człowieka i proponuje aktywności mające na celu ich doskonalenie. Do tej grupy należy zaliczyć koncepcję nazwaną kinezjologią edukacyjną. Nurt ten został opracowany przez Paula Dennisona. Jego głównym celem stało się odtworzenie naturalnego potencjału człowieka poprzez wykorzystanie w codziennej praktyce szeregu ćwiczeń i aktywności fizycznych. Ruch jest też nierozerwalnie złączony z dotykiem – jednym z najważniejszych zmysłów. Dziecko tuż po narodzinach zaczyna zbierać doświadczenia związane przede wszystkim z dotykiem. Mały człowiek, który przychodzi na świat, jest zaopatrzony także w różnego rodzaju schematy ruchowe, odruchy oraz instynkty. Dzięki ich obecności możliwe staje się tworzenie swoistych połączeń pomiędzy ciałem a mózgiem. Te pierwotne mechanizmy dają bowiem możliwość tworzenia bardziej zaawansowanych modeli ruchowych, a co za tym idzie – wpływają na kształtowanie się systemu emocjonalnego i poznawczego, doprowadzają do integracji rozwoju motorycznego i psychicznego. Niektóre osoby pracujące na co dzień z dziećmi i zajmujące się badaniem ich (...)

MACHOŃ Małgorzata : Kinezjologia edukacyjna : wpływ metody na poprawę uczenia się oraz jej wartości dla poradnictwa // Dyrektor Szkoły. - 2006, nr 10, s. 45-[47] MAJEWSKA Renata : Kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona : scenariusz zajęć warsztatowych dla nauczycieli // Wszystko dla Szkoły. - 2004, nr 10, s. 6-7
Kinezjologia edukacyjna, określana inaczej jako gimnastyka mózgu, to metoda terapeutyczna stworzona przez doktora Paula Dennisona. Podstawą tej metody jest ruch fizyczny, niezbędny do organizowania pracy mózgu i ciała. Kinezjologia znajduje zastosowanie w terapii zaburzeń ruchowych i zaburzeń uwagi oraz w walce ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania i pisania. Ponadto, metoda Dennisona pozytywnie wpływa na poczucie własnej wartości i komunikację, gwarantuje równowagę psychiczną, redukcję stresu i doskonały relaks. Kinezjologia edukacyjna wspiera naturalny rozwój człowieka poprzez wykorzystanie różnych ćwiczeń motorycznych. Co to jest kinezjologia edukacyjna? Zobacz film: "Dlaczego dziewczynki mają lepsze oceny w szkole?" 1. Gimnastyka mózgu Kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona powstała na bazie wielu dziedzin naukowych, między innymi: pedagogiki, psychologii, NLP, akupunktury, anatomii, fizjologii i neurologii. Kinezjologia wykorzystuje proste ćwiczenia fizyczne, np.: kreślenie leniwych ósemek, ruchy naprzemienne, w celu zintegrowania pracy umysłu i ciała. Paul Dennison uważał, że dla efektywnej nauki mają znaczenie głównie trzy funkcje ludzkiego mózgu: lateralność, zdolność skupienia i ześrodkowania. Kinezjologia nie służy tylko usprawnieniu uczenia się zdrowych dzieci, ale także wykorzystywana jest jako metoda pracy z dziećmi, które przejawiają trudności w nauce. Kinezjologię wykorzystuje się w pracy z maluchami nadpobudliwymi psychoruchowo (ADHD), z dysleksją, dysgrafią, dysortografią i dyskalkulią oraz w celu poprawienia pamięci czy koncentracji uwagi. Dennison wychodził z założenia, że proste ruchy aktywizują połączenia neuronalne w ciele człowieka i służą integracji pracy mózgu. Według Dennisona, problemy emocjonalne i poznawcze wynikają z braku współpracy między prawą a lewą półkulą mózgową. Każda z półkul ma do zrealizowania nieco inne zadania, dlatego by sprawnie funkcjonować, potrzeba dobrej synchronizacji obu półkul. Okazuje się, że wykonując ruchy naprzemienne, przepływ informacji między półkulami mózgowymi następuje 28 razy szybciej. W czym może pomóc systematyczne powtarzanie ćwiczeń ruchowych opracowanych przez Paula Dennisona? Gimnastyka mózgu poprawia koncentrację i koordynację wzrokowo-ruchową, zwiększa zdolności manualne, łagodzi stresy i redukuje napięcie psychiczne, wspomaga dzieci z trudnościami w nauce. Ponadto, usprawnia pamięć, precyzję wyrażania własnych myśli, zdolność czytania i pisania oraz stymuluje do twórczego myślenia i pozytywnej motywacji. Mimo że kinezjologia edukacyjna wzbudza niegasnące zainteresowanie psychologów, pedagogów i rodziców, nie brakuje też głosów z krytyczną oceną metody Dennisona. Co zarzuca się kinezjologii edukacyjnej? Między innymi niedostosowanie terapii do wieku dziecka, ignorowanie znaczenia diagnozy neuropsychologicznej, wątpliwą interpretację znaczenia odruchów, brak gruntownych podstaw merytorycznych metody i mylne doniesienia o czynnościach lewej i prawej półkuli mózgu. Inni zwracają uwagę na fakt, że kinezjologia edukacyjna odnosi się w sposób cząstkowy i niewytłumaczalny do filozofii Wschodu i próbuje manipulować umysłami dorosłych, by osiągnąć wysokie korzyści finansowe. polecamy
Kinezjologia Edukacyjna, to nowy kierunek w naukach humanistycznych o związkach ruchu ciała z organizacją i funkcjonowaniem mózgu, wykorzystujący elementy psychologii, pedagogiki, neurofizjologii i anatomii. Powstał w Stanach Zjednoczonych w 1969 roku, zaś jego twórcami są Paul i
Ruch jest drzwiami do uczenia się! Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami, które zwiększają ilość połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu. Jest to wielka szansa dla dzieci dyslektycznych i dysortograficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, mających problemy z uczeniem się. Gimnastyce Mózgu wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć widoczne rezultaty. Same tylko ruchy naprzemienne powodują, że przepływ informacji z jednej półkuli mózgowej do drugiej następuje nawet 28 razy szybciej! Polecamy: Organizacja pracy dziecka dyslektycznego Gimnastykę Mózgu powinni stosować wszyscy! Ma pozytywny wpływ na każdego, dając harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególnie znacząca jest dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest niepełne, a więc u dyslektyków! Dzięki Gimnastyce Mózgu dzieci mają satysfakcję z przezwyciężania własnych trudności. Nauka staje się dla nich przyjemnością. Rozwijają się bardziej harmonijnie, bez zbędnych stresów. Dorosłym z kolei pozwala skuteczniej realizować plany życiowe, umiejętnie pokonywać trudności dnia codziennego. Mózg współpracuje z ciałem. Ośrodki znajdujące się w lewej półkuli mózgu kierują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli kierują lewą stroną. Gdy poruszamy lewą nogą, impuls nerwowy dociera do prawej półkuli. Z kolei, gdy poruszamy prawą ręką, dochodzi on do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian poruszamy lewą nogą oraz prawą ręką - dochodzi do szybkiego przełączania prawej i lewej półkuli. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a już istniejące się umacniają. Następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. Mózg Alberta Einsteina różnił się od mózgu przeciętnego człowieka kolorem - był jaśniejszy w środkowej części. Wynikało to z większej liczby połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą. Jedną z przyczyn zbyt małej ilości połączeń nerwowych u dzieci jest brak ruchów naprzemiennych w dzieciństwie. Częściej występuje to u dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia oraz tych, które mało raczkowały. W obu sytuacjach optymalna ilość połączeń nerwowych w mózgu nie ma szansy się rozwinąć. W późniejszym wieku prowadzi to do dysleksji! Codzienne wykonywane ruchy naprzemienne (min. przez 4 tygodnie) to: lepsza koncentracja, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, zdrowsze oddychanie, poprawa umiejętności wysławiania się, czytania i rozumienia, liczenia, zapamiętywania cyfr, słuchania, formowania myśli, pisania, przezwyciężanie trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, poprawa w literowaniu, ortografii, twórczym pisaniu, zwiększenie zdolności manualnych, zharmonizowanie współpracy obu półkul mózgowych, większe odprężenie i relaksacja, łagodzeniu stresów. Celem kinezjologii edukacyjnej jest: wspomaganie uczenia się dzieci z trudnościami w nauce, usuwanie blokad w mózgu i ciele, które są przyczyną trudności w nauce czytania i pisania (dysleksji rozwojowej), aktywizowanie naturalnych mechanizmów pracy mózgu poprzez ruch, wykształcenie dobroczynnej motywacji i pozytywnego myślenia, wzmacnianie w dążeniu do zdobywania wiedzy i rozwijania umiejętności, usprawnianie zdolności widzenia, słyszenia, zapamiętywania, czytania i pisania, koncentracji, umiejętności jasnego wyrażania myśli w mowie i piśmie. Efekty uzyskiwane dzięki stosowaniu prostych ćwiczeń Paula Dennisona są zadziwiające, toteż metoda ta rozprzestrzeniła się na całym świecie. W Polsce również wzbudziła wciąż żywe zainteresowanie pedagogów, psychologów i rodziców. Z mojej praktyki pedagogicznej… Same dzieci, szczególnie te starsze, podchodziły do tej metody z lekką dozą niedowierzania, ale później same się przyznawały, że na egzaminie machały nogami pod stołem leniwe ósemki. Co prawda, może i nie miało to wielkiej siły terapeutycznej ze względu na brak codziennych ćwiczeń, ale poprawiało im samopoczucie podczas stresującej sytuacji, co już samo w sobie ma swoistą moc terapeutyczną. Ważne, by wszystkie ćwiczenia Gimnastyki Mózgu były wykonywane spokojnie, ze zwróceniem uwagi na prawidłowe oddychanie. W pracy z dziećmi warto je urozmaicać wprowadzając przybory (piłki, szarfy, baloniki). Młodsze dzieci chętnie wykonują je przy muzyce, same wymyślają kolejne układy z twórczych ruchów naprzemiennych. Ćwiczenia okazują się być skuteczne, gdy są radosną zabawą, a nie obowiązkiem! Zestawy ćwiczeń z Gimnastyki Mózgu zamieszczam na stronie serwisu. Polecam! Zobacz także: Zestaw ćwiczeń koncentrujących uwagę
azTa.
  • oojful5z6v.pages.dev/274
  • oojful5z6v.pages.dev/180
  • oojful5z6v.pages.dev/327
  • oojful5z6v.pages.dev/179
  • oojful5z6v.pages.dev/99
  • oojful5z6v.pages.dev/123
  • oojful5z6v.pages.dev/204
  • oojful5z6v.pages.dev/44
  • oojful5z6v.pages.dev/64
  • kinezjologia edukacyjna paula dennisona ćwiczenia